Signalen uit de natuur (2)

Er kwam een flink aantal reacties binnen: reacties van mensen werkzaam in de uitvaartbranche die ofwel een tijdens hun werk iets bijzonders meemaakten, ofwel privé een bijzondere ervaring hadden. Ook kreeg ik diverse reacties van nabestaanden. Graag wil ik hierbij de inzenders hartelijk danken voor het delen van hun vaak bijzondere ervaring(en). Door ruimtegebrek kan ik helaas niet alle reacties weergeven, hoewel ik mijn uiterste best heb gedaan er zo veel mogelijk te beschrijven. Voor ik daarmee begin wil ik u vertellen over het boek Rust!¹, dat een jaar na het overlijden van Bram Vermeulen verscheen. Drie maanden na Bram’s overlijden zat zijn geliefde Shireen Strooker achter haar computer. Nietsvermoedend drukte ze een toets in waarna opeens het woord Rust! op haar scherm verscheen. Afzender Bram. Geen begeleidend schrijven, niets. Het is een raadsel waarom hij dit ‘boek’ aan haar heeft gestuurd. De 150 teksten waren duidelijk bedoeld om gelezen te worden en niet alleen door haar. Shireen besloot dan ook het boek uit te geven.

Weersomstandigheden
Er kwamen veel reacties binnen over de weersomstandigheden ten tijde van het overlijden dan wel tijdens de uitvaart. De zon, die vlak na het overlijden op het gezicht van de overledene scheen. Of een straal zonlicht tijdens de uitvaartplechtigheid precies op de kist met de overledene gericht, dan wel precies op het moment dat de moeder voor haar overleden zoon een tak sedum, symbool voor de hemelsleutel, op een door haar gemaakt beeld legde. Soms is het juist de regen die een rol speelt, bijvoorbeeld bij de vrouw die erg van regen hield. Terwijl het tijdens de afscheidsbijeenkomst in de kerk droog bleef, brak er tijdens de tocht van de kerk naar de begraafplaats een hevige regenbui los, alsof ze de aanwezigen nog een keer wilde laten merken dat ze er was. Lichtflitsen om het huis en noodweer dat uitbrak vlak na het overlijden van iemands moeder. Dan was er ook nog de vrouw die afscheid van haar partner nam en haar vroeg: “Als er nu iets is aan de andere kant, laat het dan eens even flink donderen hier!” De vrouw overleed op een dag dat het helder weer was. Vlak daarna was er een keiharde donder te horen, een donderslag bij heldere hemel…

Dieren
Net als bij het overlijden van Prins Bernhard geven dieren vaak een bijzonder signaal af bij een sterfgeval. Bijvoorbeeld de duif die bij een inzendster in de achtertuin verscheen, toen haar oma overleed en er bleef tot de crematie. Iedere keer bij belangrijke familiegebeurtenissen zoals bij een geboorte, oma’s sterfdag, een verhuizing, verjaardagen, enzovoorts is er weer de duif in de tuin die vrolijk op de schutting of voor het raam zit te roekoeën. De familie is ervan overtuigd dat het steeds dezelfde duif is, en dat op deze manier oma nog steeds bij hen is. Een inzender vertelde over een bijzonder signaal bij de begrafenis van zijn vader, toen de familie met de armen om elkaar heen rond het graf stond. Terwijl de priester zijn praatje hield was er opeens een zwaluw die enkele keren heel laag over de kist en het graf vloog. Een uitvaartverzorger maakte mee, dat er tijdens een begrafenis een tekst van de overledene werd voorgelezen: ‘ik zal als een roofvogel vanuit de lucht op jullie neerkijken.’ Juist op dat moment verscheen er een roofvogel in de lucht, die verdween toen de kist helemaal was gedaald. Een uitvaartverzorgster vertelde mij over het overlijden van een vrouw, die een afscheidsboekje met lieveheersbeestjes had gemaakt. Heel bijzonder was dat toen de weduwnaar als laatste afscheid van zijn vrouw nam er plotseling een lieveheersbeestje op zijn revers liep. Ook deed zij onlangs de uitvaart van een boer, die onwel was geworden en de hele nacht bij zijn schapen in het weiland had gelegen. Bij het afscheid op de begraafplaats begon er opeens vanuit een aangrenzend weiland een schaap hard te blèren. Het was een schaap van de boer.

Overige verschijnselen
Er zijn ook nog andere verschijnselen die heel bijzonder zijn. Een vrouw omschrijft de ongewone vrede in huis na het overlijden van haar ouders. Een andere inzendster vertelt over haar dochtertje van twee, die elke keer als ze haar opgebaarde oma bezocht, de handen voor haar oren deed, omdat ze stemmen, anders dan de stem van oma hoorde. Ook had de kleine het steeds over de kleur blauw. Dan zijn er de dingen die misgaan tijdens de uitvaart en die soms zo bij de overledene passen. Zoals na het overlijden van een moeder, die sinds het overlijden van haar man zich erg had teruggetrokken en niet meer van licht hield. Het liefst had zij de gordijnen dicht, ook op klaarlichte dag. Toen haar kleinzoon tijdens de begrafenis zes (nieuwe) kaarsen aan wilde steken, bleken er drie met geen mogelijkheid te willen branden, ondanks alle toegeschoten hulp. De familie heeft het maar zo gelaten. Moeder hield immers niet van zoveel licht. Er waren nog zoveel meer reacties: de rouwauto die het begeeft, één ballon die niet weg wil, het computersysteem dat platligt na het overlijden van de systeembeheerder. Klokken die sinds het overlijden stil staan dan wel een klok die opeens andere geluiden maakt en dat ook blijft doen. En wat dacht u van de advertentie van iemand enkele kilometers verderop met precies dezelfde naam en sterfdatum? Stuk voor stuk frappante signalen. Toeval? Het zou kunnen, maar ze hebben allemaal een bijzondere en symbolische waarde voor diegenen die ze mochten ervaren, waardoor ze onze aandacht verdienen.

¹Rust! , Bram Vermeulen ISBN 9038874391

© Mieke van Leeuwen
(Deze column verscheen eerder in Het Uitvaartwezen)


Heeft u nog bijzondere ervaringen? Deel ze hieronder!