Verstrooiing

Door het crematieproces komen er schadelijke stoffen in de as terecht. Asverstrooiing op zee is minder belastend voor het milieu dan verstrooiing op land, maar verstrooiing op zee brengt vaak een milieuverontreinigende wijze van vervoer met zich mee: per boot of per vliegtuig.

Met een zogenaamde waterurn kunt u ervoor zorgen dat de as heel geleidelijk aan de aarde wordt toevertrouwd. Het is een bronzen bol die het regenwater doorlaat. Het regenwater komt in contact met de as. Door een speciaal systeem wordt de as heel geleidelijk met het water afgevoerd en opgenomen door het grondwater. Het duurt gemiddeld 10 jaar voordat de as volledig is afgegeven aan de aarde.

Hoe milieuvriendelijk is het om de as hoog in de atmosfeer te laten verdwijnen? Dat onderzoek is nog niet uitgevoerd. Het wordt wel van diverse kanten aangeboden. De as van André Hazes ging per vuurpijl de lucht in. Een ander bedrijf biedt de ‘Helium ballon verstrooiing’ aan. Daarbij gaat het om een natuurlatex ballon, gewonnen uit de rubberboom en derhalve biologisch en afbreekbaar. Deze wordt gevuld met de as en met helium, een natuurlijk edelgas, onbrandbaar, niet explosief of giftig en deel uitmakend uit van de atmosfeer. De ballon laat men opstijgen tot een hoogte van 15 tot 20 km. Daar zal de ballon vanzelf door de lage temperatuur en druk knappen, de as verstrooiend over de vier windstreken.

Begraven in het rif

Hoog in de lucht of diep op de bodem van de oceaan. Enkele Amerikaanse studievrienden bedachten eind jaren tachtig de ‘reef ball’ (rifbal), waarmee het met aantasting bedreigde rif in de oceanen op de wereld geholpen kan worden. Rifballen zijn grote ballen van beton met gaten erin, die worden neergelaten op de bodem van de zee en die in de loop der tijd zullen uitgroeien tot levendige riffen. Eind jaren negentig liet de schoonvader van een van de bedenkers weten, dat hij het een mooi idee zou vinden als zijn as later kan worden bijgezet in een van de rifballen. Zo ontstonden de Memorial Reefs, die nu op diverse plekken in de oceaan rondom de Verenigde Staten te vinden zijn. De as wordt verwerkt in het cement waar de bal van wordt gemaakt en er kan onder water een herinneringsplakkaat worden aangebracht. Voor wie meer wil weten, kijk op de site van Eternal reefs.

Eerst cremeren en dan begraven, dubbel zo slecht?

Steeds meer mensen kiezen voor een bijzetting van de urn op de begraafplaats. Dat kan zijn in een zogenaamd columbarium, een urnenmuur, op een apart urnenveld of in een urnengraf. Het is in zoverre beter voor het milieu omdat de as in de urn blijft, maar aan de andere kant neemt de urn weer ruimte in beslag. Het is eigenlijk dubbelop: eerst cremeren en dan begraven of bijzetten. Logischerwijs kun je dit beoordelen als slechter voor het milieu dan alleen begraven of alleen cremeren.

Milieuvriendelijke urnen

Als je kiest voor een urn die buiten wordt geplaatst op een begraafplaats, dan is het vanuit milieuoogpunt beter te kiezen voor milieuvriendelijke materialen. Er zijn inmiddels veel milieuvriendelijke urnen op de markt, 100% biologisch afbreekbaar. Ze zijn bijvoorbeeld vervaardigd van een cellulose vezel, wilgentenen (inclusief 100% biologisch afbreekbare zak waarin de as wordt gedaan) of polymeer (maïs). Verdere informatie vindt u in de bedrijvengids.