Nieuwe column Mariska Overman-Bruntink: Ooit

Ik ben evenmin bang voor het sterven zelf. Ik vertrouw op de medische stand van zaken en op de natuur: ik geloof dat het lichaam wel weet wat het moet doen. Of niet meer moet doen.

Waar ik vooral bang voor ben, is niet meer leven. En ja, als ik dood ben weet ik dat niet meer, maar tot die tijd ben ik me er wel bewust van. Dus die gedachte schaar ik niet onder troost.
Ik ben namelijk gek op leven. En geloof me, ik heb mijn portie ellende meegemaakt en er gaat ongetwijfeld meer komen, maar ondanks dat vind ik leven waanzinnig cool. Want er zijn, is uniek en eenmalig. Ik houd van de zon, van de lucht, van muziek, van schrijven, van dansen, van slapen, van netflixen, van mooie plekken en steden zien.

En ik houd eindeloos diep van de mensen om me heen. Niet van álle mensen, maar wel van de meest naasten (en soms van onbekende mensen die mooie dingen doen…). En dat die verbinding met hen op een dag gaat ophouden, vind ik een onverdraaglijke gedachte. Ik kan op geen enkele manier bedenken waarom ik dat op een dag oké zou vinden. De gedachte dat het ooit zover komt, is bijna niet te bevatten en verschrikkelijk. Daarom denken de meeste mensen er meestal ook niet aan, vermoed ik, het is deprimerend. Maar soms ontdek je dat ook anderen die angst kennen, en hardop benoemen.

Kortgeleden kwam er een nieuwe cd uit van Jason Isbell. Een Amerikaanse zanger die prachtige liedjes maakt. Hij verwoordt in een ontroerend nummer exact wat ik voel. Het nummer heet ‘If we were vampires.’ De woorden die met name raken (maar alsjeblieft, doe jezelf een plezier en google de rest van de tekst én luister naar het nummer!) gaan als volgt:

It`s knowing that this can`t go on forever
Likely one of us will have to spend some days alone
Maybe we`ll get forty years together
But one day I`ll be gone or one day you`ll be gone

Elke keer als ik die woorden hoor, en naar mijn man kijk, breekt mijn hart. Het weten dat het ooit een realiteit gaat zijn, is hartverscheurend. Dat is het leven. Dat doet dood. En dat vind ik onverteerbaar, en daarom wil ik onsterfelijk zijn. Zodat er nooit een ooit is. terug naar overzicht